Il faut cultiver notre jardin

Voltaire

we kunnen samen de wereld een klein beetje beter maken, jouw kleine goedheid doet er toe

dat begint in onze eigen achtertuin, dat begint bij onszelf, onszelf graag zien

Wie ben ik?

Mijn gezin

Ik ben een mama van twee fantastische dochters. Marie is een avonturier met een goed hart voor iedereen. Fien interesseert zich vooral in filosofie en het gedrag van mensen. Twee interessante, boeiende dames die mij ook wel veel oefeningen schenken. Bovendien heb ik een lieve, wijze partner Ludo, die mij helpt balanceren in dit veelzijdig leven.

In deze wereld van polarisatie, concurrentie en drang naar perfectie geloof ik als dromer heel sterk dat er mensen nodig zijn die in hun kracht staan en op die manier verbinding kunnen maken met elkaar. Want ‘Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt’, schrijft Jeroen Brouwers. Mensen samenbrengen en elkaar een goed gevoel geven, samen iets organiseren in functie van een hoger doel, dat is voor mij niet werken, maar eerder een uit de hand gelopen hobby. Daarvan krijg je als mens bakkenvol energie. Samen werken aan het bruto nationaal geluk.

Mijn professionele ervaring

Ik heb meer dan 25 jaar ervaring in het onderwijs. Als germanist heb ik een voorliefde voor woorden, beeldspraak, filosofie. In de Sint-Martinusscholen in Herk-de-Stad kreeg ik alle kansen om me te ontwikkelen. Ik mocht er leraar Engels en Duits zijn, coördinator, samen met mijn hartsvriendin Nathalie cultuurcoördinator van ‘hartstocht’, en van 2010 tot 1 januari 2022 pedagogisch directeur. Ik ben nooit het type geweest dat staat voor orde en tucht, voor regelgeving en administratie. In heel mijn schoolse carrière droeg ik gelijkwaardigheid, wederzijds respect voor alle mensen en beroepen hoog in het vaandel. Ik hechtte veel belang aan een verbindingscultuur: altijd op zoek naar de sterkte in elke leerling en leraar, naar talent maar ook naar menselijke kwaliteit. Ik wilde graag leerlingen en leraren uitdagen om hun talenten in te zetten in de samenleving, er iets mee te doen, om zoals Martinus een stukje van hun mantel weg te geven.

  • Hartstocht

HET JAAR 2020

Twee parallelle ervaringen zetten mijn wereld stil. Mijn vader werd ernstig ziek en overleed. Corona legde de samenleving plat. Ik had tijd om na te denken. Ik werd op mezelf teruggeworpen, pakte mijn bezigheden van toen ik kind was weer op, ging weer meer belang hechten aan samen tafelen, tijd maken voor mijn gezin, kampen bouwen, creatief bezig zijn, met mijn handen werken in de natuur en groenten kweken in mijn serre, mijn glazen lift. En zo ontstond mijn of beter ons nieuw project ‘de kleine goedheid’.

ons project

Van op een afstand zie je de dingen beter. Ik stelde mezelf en mijn eigen functioneren in vraag. Ik kwam tot de conclusie dat ik mijn sterkte, mijn verbindende aanpak, nog beter kan laten renderen. Dat ik met anderen op zoek kan gaan naar bevestiging in zichzelf, naar de dingen waar zij goed in zijn, die hen maken wat ze zijn.

Ik wil mensen overtuigen dat hun kleine goedheid er toe doet! We moeten immers doen wat we kunnen doen en dat begint in onze achtertuin, om onze wereld net iets beter te maken. Zoals Voltaire in Candide ou l’optimisme het zegt: ‘ il faut cultiver notre jardin’.

Dit is dus ons project.

Ik wil samen met anderen een virtuoze cirkel maken, waarin we niet langer botsen met elkaar maar zoals in de natuur virtuoos vloeien. Dat virtuoze is een leidraad doorheen mijn leven. Het uit zich in ontmoetingen met mensen, literatuur, cursussen, andere culturen in verre reizen, muziek en het helende effect van schoonheid. Ik ben er dankbaar voor, want zij maken elke dag opnieuw elk op hun manier mijn pad groots in het kleine, groots in het imperfecte, groots in de verbondenheid.

Eens je dat ervaren hebt, kan je niet meer anders dan dit gevoel delen met anderen. Die zoektocht wil ik dus graag samen met jou maken, samen op pad gaan naar jouw kleine goedheid. En vanuit die teruggevonden kracht een verschil maken voor elkaar.

de kleine goedheid

Het begrip ‘De kleine goedheid’ komt van de Frans-Joodse filosoof Emmanuel Levinas. Dit is in het kort wat hij ervan zegt…

Tussen alle verwording van menselijke verhoudingen houdt de goedheid stand. Ze blijft mogelijk, ook al kan ze nooit een systeem of sociaal regime worden. Elke poging om het menselijke helemaal te organiseren is tot mislukken gedoemd. Het enige wat levendig overeind blijft is de kleine goedheid van het dagelijks leven. Ze is fragiel en voorlopig. Ze is een goedheid zonder getuigen, in stilte voltrokken, bescheiden, zonder triomf.

Ze is gratuit en juist daardoor eeuwig. Het zijn gewone mensen, ‘simpele zielen’, die haar verdedigen en ervoor zorgen dat ze zich telkens weer herpakt, ook al is ze volstrekt weerloos tegenover de machten van het kwaad.

De kleine goedheid kruipt overeind, zoals een platgetrapt grassprietje zich weer opricht. Ze is misschien wel ‘gek’, een ‘dwaze goedheid’, maar ze is tegelijk het meest menselijke in de mens.

Ze wint nooit, maar wordt ook nooit overwonnen!

Uit: Altérité et transcendance – Emmanuel Levinas.