over muggen en olifanten

Hoe kan het toch dat dezelfde ervaring voor de ene persoon fantastisch is en voor de andere ontgoochelend? Hoe kan het dat een nacht op Pukkelpop voor de ene het toppunt is van muzikale beleving en van jeugdig enthousiasme en voor de andere vooral een onveilige plek, waar je dreigt onder de voet gelopen te worden? Hoe kan het dat een kleine tegenslag voor de ene blokkeert en hoe de ander zonder aarzelen plan B tevoorschijn haalt?

Gasten die bij ons verbleven hebben pech gehad. Ze hebben lang in de file gestaan. Ze wilden nog een flinke wandeling maken, maar dat ging niet door want er dreigde een bui. Die pech hakte flink in op hun humeur. Ze gingen vroeg naar bed, maar sliepen slecht omwille van het gedruppel op het dak van het glazen huis en het gezoem van een mug. Ze checkten vroeg uit en zagen geen zonnebloemen in mijn tuin.

In ons dorp overlijdt een vrouw van mijn leeftijd, veel te jong. Een paar maanden geleden heeft ze slecht nieuws ontvangen. Maar ze heeft de moed niet laten zakken, ze is moedig en praktisch omgegaan met het slechte nieuws, voor haar kinderen, voor haar ouders, haar vriendinnen. Ondanks haar verdriet en haar ontreddering  is ze sterk gebleven, bleef ze alles regelen en er het beste van maken. Ze zag de zonnebloemen.

Zulke tegenstrijdige impressies komen hier op één dag binnen. Wie in de fleur van zijn leven een cadeau krijgt, ziet alleen het probleem en niet de kansen. Wie aan het veel te vroege einde van zijn leven geconfronteerd wordt met zijn eigen fysieke aftakeling recht de rug en neemt waardig afscheid.

Deze ervaringen slingeren me tussen ergernis en bewondering. Ze maken tegenstrijdige gevoelens in me los. Ze doen me denken over wie ik ben en wie ik wil zijn. Ze doen me denken over het werk dat ik doe en het werk dat ik wil doen. Over halfvolle of halflege glazen, over muggen en olifanten, over leren keuzes maken hoe we in het leven omgaan met situaties.